ဟီရိုရွီးမားအိပ္မက္ဆိုးရ႕ဲနိဒါန္း
ေဆာင္းဦးေပါက္ရဲ႕ နံက္ခင္းတခုမွာ အိုင္းစတိုင္းတစ္ေယာက္ ေလအေနာ႕မွာ ၿမင္႕ပင္ယံကေန တဖြဲဖြဲဆင္းသက္ေနၾကတဲ႕ ေရာ္ရြက္၀ါေလးေတြကို အိမ္ေရွ႕ ၀က္သခ်ပင္ေအာက္က ေခြးေခ်ပုေလးေပၚမွာထိုင္ရင္း ေဆြးေဆြးေၿမ႕ေၿမ႕ ေငးၾကည္႕ေနမိပါတယ္…
“ ဂလီး.. ဂလစ္.. ဂလစ္…လထစ္”
ငွက္ဆိုးတကာင္းရ႕ဲ ခပ္ရင္႕ရင္႕ ေအာ္လိုက္တဲ႕အသံပါ။ ဒါဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ရဲ႕ေၾကကြဲဖြယ္ နမိတ္ဆိုးဆိုတာ နတ္ဘုရားေတြမွဘဲသိမယ္ထင္ပါတယ္..
ဇနီးသည္ မဒမ္ အိုင္းစတိုင္းတေယာက္ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာအလုပ္ရွဳပ္ေနပါတယ္..သူက ခင္မြန္းသည္ ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကိုဘဲၾကည္႕ေနတတ္တဲ႕ ဇနီးေကာင္းတေယာက္ပါ..
သိပ္မၾကာခင္မွာ လၻက္သုပ္တစ္ပန္းကန္နဲ႕ ေရေႏြးဓါတ္ဗူးတလံုး ဗန္းေလးထဲမွာထည္႕ၿပီး ခင္ပြန္းသည္ အိုင္းစတိုင္းေရွ႕က စားပြဲမွာလာခ်ပါတယ္.. ေလမွာလြင္႕၀ဲေနတဲ႕ မဒမ္ရဲ႕ပတုန္းေရာင္ဆံပင္ေတြကိုၾကည္႕ၿပီး အိုင္းစတိုင္းတေယာက္ လြန္ခဲ႕တဲ႕ေၿခာက္ႏွစ္ေလာက္က သမီးရီးစားဘ၀ကို ေတြးေကာင္းေတြးေနမိမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ပန္းကန္ေလးကို စားပြဲေပၚခ်ၿပီးၿပန္အထြက္မွာ မဒမ္တေယာက္ ေနာင္ဆယ္စုနွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ၿဖစ္ေပၚလာမယ္႕ ေၾကကြဲဖြယ္ၿဖစ္ရပ္ဆိုးရဲ႕ နိဒါန္းကိုစတင္လိုက္ပါၿပီ..
သူ…မဒမ္တစ္ေယာက္ .. အိုင္းစတိုင္း နွာ၀နီးနီးမွာ ေလလည္ လိုက္တာပါ…
အနံ႕က သိပ္ဆိုးလြန္းပါတယ္၊ ပါရမီရွင္အိုင္းစတိုင္းေတာင္ သည္းမခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ၿဖစ္ရတယ္လို႕ဆိုပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အိုင္းစတိုင္းက အၿမင္က်ယ္ပါတယ္…. သူ႕ေဒါသကို အခ်ိန္မွီ ၿပန္ထိမ္းနုိင္ခဲ႕ပါယ္..ဒါဟာ ဂ်င္းတဲလ္မင္းတေယာက္ရဲ႕ ခပ္ပါးပါး လုပ္ရပ္ေလးတခုပါဘဲ... ၀မ္းနဲစရာေကာင္းတာက ဒီၿဖစ္ရပ္ဟာ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ နွလံုးအိမ္မွာ ထုတ္လို႕မရေအာင္ကို စြဲသြားခဲ႕ပါတယ္… သူဟာ အန္႕ခမန္းစြမ္းအား ဒုကၡေပးနိဳင္တဲ႕ “အီး” အေၾကာင္းကို အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႕ ေလ႕လာ ပါေတာ႕တယ္… ရက္ေတြကို လက၀ါးၿမိဳသြားတယ္… အိုင္းစတိုင္းတေယာက္ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာပါ… ရာသီေတြလည္း ခ်ာလပတ္ရမ္းခဲ႕ၿပီ.. သူကေတာ႕ အလုပ္ရွဳပ္ေနဆဲဘဲ..
ေႏြရဲ႕တေန႕..
မိုးရဲ႕တေန႕…
ေဆာင္းရဲ႕တေန႕… အခုေတာ႕သူ႕ဘ၀ဟာ သ႕ူဓါတ္ခြဲခန္းလိုၿဖစ္ေနပါၿပီ..
မဒမ္က ခင္ပြန္းသည္ အိုင္းစတိုင္းကို နားမလည္နိဳင္ေတာ႕ဘူး… သူမ အထီးက်န္လာသလိုခံစားရတယ္၊
ညက အိုင္းစတိုင္းတေယာက္သူမနဲ႕လာမအိပ္ဖူး။ ဒါေတြကသူမအဖို႕ရိုးေနပါၿပီ…. ေမာနင္းငွက္ကေလးေတြေတးသီေနတဲ႕နံက္ခင္းတခုမွာ မဒမ္အိုင္းစတိုင္းတေယာက္ ခ်ိနဲ႕တဲ႕ေၿခလွမ္းေတြနဲ႕ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ ဓါတ္ခြဲခန္းဆီကိုလာခဲ႕ပါတယ္…အရင္ကလို အိုင္းစတိုင္းတေယာက္ သူ႕ ဓါတ္ခြဲခန္းစားပြဲေပၚမွာဘဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္ေနမွာဘဲဆိုတာသူသိၿပီးသားပါ… သူ႕အေတြးဟာလြဲေခ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္.. သူဓါတ္ခြဲခန္းတံခါးကိုဆြဲအဖြင္႕မွာ အိုင္းစတိုင္းက သူတြက္ေနက် ဘလက္ဘုတ္မွာ တခုခုေရးေနတာေတြ႕လိုက္တယ္.. လက္ေတြကတုန္ေနပါတယ္.. ေၿမၿဖဴကိုလြတ္မက်ေအာင္ အနိုင္နိုင္ ကိုင္ထားရပံုဘဲ… ပင္႕သက္တခ်က္ရွိဳက္ၿပီး အိုင္းစတိုင္း ေခါင္းရမ္းတယ္… ထပ္ၿပီးရမ္းပါတယ္..
တတိယအၾကိမ္ရွိေနၿပီ… မဒမ္တေယာက္ အိုင္းစတိုင္းကိုၾကည္႕ၿပီး ေၾကကြဲစၿပဳေနၿပီ.. ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အိုင္းစတိုင္းဟာ ဘလက္ဘုတ္မွာ အီေကြးရွင္းတခုကို ခက္ခက္ခဲခဲေရးခ်လိုက္ပါတယ္…ေရးၿပီးၿပီးခ်င္း အိုင္းစတိုင္းဟာ အရုပ္ၾကိဳးၿပတ္သလို လဲက်သြားပါတယ္.. မဒမ္က အိုင္းစတိုင္းကိုေၿပးေပြ႕တယ္.. အို္င္းစတိုင္းတေယာက္ လက္ရွိေလာကကေန တဒင္ဂ ထြက္သြားခဲ႕ၿပီ..က်ဴးမီးငါးလို႕ မဒမ္မေအာ္ပါဘူး..
ဒါေပမဲ႕ သူအဆံုးစြန္ထိေၾကကြဲေနရတယ္ဆိုတာ သူမ်က္ရည္ေတြက သက္ေသပါ… သူ မရွဳိက္ပါဘူး.. ဒါေပမဲ႕ အတိုင္းမဲ႕စီးက်လာတဲ႕ႏွပ္ေတြက ၀မ္းနဲမွဳရဲ႕သင္ေကတေတြပါ… မဒမ္ရဲ႕မ်က္လံုးဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ေ၀႕၀ါးေနပါၿပီ… ဘလက္ဘုတ္က စားသားေတြကိုေတာ႕ သူသဲကြဲစြာၿမင္ေနရပါေသးတယ္..
“အီးအီကြဲတူ အမ္စီစကြဲယား” တဲ႕….
ဒါဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ ေၾကကြဲဖြယ္အရိပ္ဆိုးရဲ႕ နိမိတ္ ၊ ဒုတိယ နိဒါန္းတခုဘဲေပါ႕..
(နိဂံုး။ ။ ဘယ္သူမွမသိလိုက္တဲ႕ၿဖစ္ရပ္တခုက မဒမ္အို္င္းစတိုင္းဟာ ခင္ပြန္သည္ကိုတြဲေခၚၿပီး အၿပင္ကိုအထြက္မွာ ၿဖစ္ေပၚလာခဲ႕ပါေသးတယ္…ေလတခ်က္ လည္လိုက္တာပါ။ ဒါကိုအိုင္းစတိုင္းမသိလိုက္ပါဘူး.. ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ႕ အိုင္းစတိုင္း မသိလိုက္၊ မသိလိုက္နိုင္တာကိုဘဲ ေကာင္းတယ္လို႕ထင္မိပါတယ္.)
မွတ္ခ်က္။ ။ သင္႕ရဲ႕ထင္ၿမင္ခ်က္ကိုလည္း ကြ်န္ဳပ္ဆီကိုလြပ္လပ္စြာ ေမးလ္မွတဆင္႕ေပးပို႕ေစခ်င္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment