ငယ္ဘ၀ သို႕ တမ္းခ်င္း

                                                      

ငါငယ္ငယ္ကေလးဘ၀

ဒိုးပစ္တမ္းကစားေနၾကတဲ.ငါ.အကိုေတြကိုၾကည္.ရင္း

ငါလည္းသူတို.အရြယ္ေရာက္ရင္

သူတိုလိုကစားတတ္မွာဘဲဆိုတဲ႕

ဖ်တ္လတ္တက္ၾကြတဲ႕အေတြးေတြနဲ႕

ေန႕ေန႕ညညဒုိးၿပစ္ၾကည္႕ခဲ႕ေပါ႕....

တကယ္ပါဘဲေလ.............

ငါ႕အသက္သူတိုလိုအရြယ္မေ၇ာက္ခင္

ငါသူတိုကိုေက်ာ္လြားနိူင္ယူခဲ႕ၿပီ.....

Any time,Any way ေပါ႕....

ဒါဟာၾကိဴးစားမႈရဲ႕ရလဒ္တခုမ်ားလား

မေရမရာငါေေတြးမိခဲ႕........

 

ငါ႕အသက္ဆယ္႕ေၿခာက္,ဆယ္ခြန္

ပထမဆိုတဲ႕အရာတခုကို

အသက္ထက္ပင္ၿမတ္နိုး

အၿပိင္အဆိုင္ယူ ၾကိုးစားေနတဲ႕ေက်ာင္သား/ေက်ာင္းသူေတြၾကားမွာ

ငါလည္းလူေတြထဲ ကလူဘဲေလ....

အဲ႕ဒီ ပထမကိုအရမ္းရခ်င္ခဲ႕တယ္...

အေမ႕ရဲ႕ေခၚသံကိုမ်က္ကြယ္ၿပဳ

အေဖ႕ရဲ႕ခိုင္းေစမႈေတြကိုလ်စ္လွဳူရွူ

သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ေဆာ႕ကစားသံေတြကိုနားပိတ္ဖုန္းကြယ္ရင္း

ေန႕ေန႕ ညည ေက်င္းစာေတြၾကားမွာဘဲငါနစ္ၿမဳပ္ေနခဲ႕တာေပါ႕..

တကယ္ပါဘဲေလ.....

ငါလိုခ်င္တဲ႕ပထမဆုဟာ....

 သိပ္မၾကာလိုက္တဲ႕အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာဘဲ

ငါ့ဆီကိုေရာက္လာခဲ႕ပါၿပီ..

အတိုင္းမသိေပ်ာ္ရြင္မႈေတြနဲ႕

အဆံုးစမဲ႕ဂုဏ္ယူေပ်ာ္ရြင္ခဲ႕မိေပါ႕...

 

ငါအသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္

ေပ်ာ္ရြင္စရာအစစ္ကအခုမွေတြ႕မိတာလိုေတြးမိတယ္

အရင္ကသူငယ္ခ်င္းနည္းခဲ႕တဲ႕ငါဟာ

ခုေတာ႕သူငယ္ခ်င္းေတြတရုန္းရုန္းနဲ႕ေပါ႕..

ရင္ခုန္ခ်င္စရာလို. ေၿပာေနၾကတဲ႕အခ်စ္

စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာဟုတ္သလိုလိုပါဘဲ...

ေသာက္ရင္မႈး,မႈးရင္ၾကမ္းလိုက္

မင္းကခုထိလူၿဖစ္က်ိဳးမနပ္ဖူးဆိုေတာ႕လည္း..

(ခ်ိးယားစ္......တူငယ္ဂ်င္း....)

 

ပ်င္းစရာၾကိးကြာလို႕ငါကေၿပာေတာ႕

ဒါမွစစ္မွန္တဲ႕တကယ္႕ဖိးလ္တဲ႕

မင္းလည္းအခ်ိန္ကိုအက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ခ်င္ရင္

စမ္းသပ္ေလ.လာၾကည္႕ပါဦးတဲ႕....

ဒါကေဂ်ာ္ကာ,ဒါက ကြင္း,ဒါက ကင္း , ဒါက, ညွင္းတဲ႕

အို....စံုေနတာပါဘဲ...

ေနာက္ဆံုးေတာ႕....

အသဲကြဲတာကိုငါဂရုမစိုက္ေတာ႕ဘူး

(ဂြတ္ဘိုင္မိန္းကေလးေရ......)

ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႕ညတိုင္းထြက္ခ်င္တဲ႕ငါ႕ကို

သူငယ္ခ်င္းေတြကေၿပာၾကၿပန္တယ္.....

(မင္းကလြန္လြန္းၿပိတဲ႕....)

RUM,တစ္ေတာင္႕ကုိေရမေရာဘဲေသာက္တဲ႕ငါကို

(မင္းကဂ်ိဳးကပ္ေနၿပိတဲ႕....)

အလာကားေၾကးေတာင္မိုးလင္းေအာင္ဖဲရိုက္တဲ႕ငါကို

(မင္းကထိမ္းလိုမရေတာ႕ဘူးတဲ႕....)

ဘာေတြလဲဘ၀ရယ္...ဘာေတြလဲ

စိတ္ညစ္တိုင္း ခ်င္စူးစူး ဆိုင္ကေလးရွိရာကိုလာခဲ့တယ္..

အခ်စ္က ငါ့ႏွလံုးသားကို ေၿခမြဖ်က္စီးသြားခဲ့ၿပီ...

အရက္ကငါ့အသိကို ေ၀၀ါးေစခဲ့ၿပီ..

ေလာင္းကစားကငါ့ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ဖ်က္စီးေနၿပီ...

ငါ့အသိစိတ္ဟာလည္း

လင္းတစ္ခါ ေမွာင္တစ္လွည့္..

အစိုးမရတဲ့ အနက္ေရာင္အိမ္မက္ေတြၾကားမွာ

အတားအစီးမဲ့ လြင့္ေမ်ာရင္းေပါ့...

ဒါဟာက်ဆံုးမွုရဲ႕ နိဒါန္းတစ္ခုမ်ားလား..

ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ငါေတြးမိခဲ့...

 

ငါ့အသက္ အိုဗာ 70 ...

လူေတြက ငါ့ကို ဆရာလို႕မေခၚေပမဲ့..

ငါ့အလုပ္ကိုသိရင္ ေၾကာက္ရြံ႕ မႈေတာင္ၿဖစ္ေနၾကရတယ္...

လမး္မွာေတြ.ရင္ လက္ဆြဲနုွတ္ဆက္ဖို႕ေ၀းေရာ...

အေ၀းကေန ခပ္ကုပ္ကုပ္မ်က္ကြယ္ၿပဳသြားၾကတာမ်ားတယ္...

ဘာေတြလညး္...ဘ၀ရယ္ဘာေတြလဲ...

အရည္မရွိေတာ့တဲ့ပုလင္းကို ႏွေမ်ာတသစြာၾကည့္..

“ဒါမွငါကြ”...လုိ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ေဖာ္ေအာ္ဟစ္ရင္း..

မနက္ၿဖန္ဆိုရင္ မရွိေတာ့မဲ့ မူးေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးေတြၾကားမွာ..

ငါဟာရွႈးမိုက္စြာ ရစ္မူးရင္ေပါ့...

လမ္းေပၚမွာ ယိုင္နဲ႕နဲ႕ ေလ်ွာက္ေနတဲ့ငါ့ကုို..

ဇိမ္ခံကားေပၚက လူက မသိသလိုၾကည့္သြားေတာ့

အရွက္မဲ့ တလြဲမာနက ထၾကြရင္း...

ငါဟာဘာေကာင္လဲဆိုတာသိရမယ္ဆိုၿပီး...

ဆဲဆိုရင္း စိန္ေခၚၾကိမ္းေမာင္းမိေပါ့...

ခက္ေတာ့ခက္ပါတယ္ေလ...

နံနက္ခင္းရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္နႈးမႈေတြအၾကားမွာ

အိပ္တန္းဆင္း ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးသီသံကို နားဆင္ရင္း...

မ်က္ခင္းၿပင္မွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့...

ေရာင္စံုလိပ္ၿပာေလးေတြကိုေငးၾကည့္ရင္း...

ငယ္ဘ၀ကို တမ္းတသတိရမိတယ္...

ငါ့နားထဲမွာ ဒိုးပစ္သံေတြၾကားလာရတယ္...

ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ေက်ာင္းစာက်က္မွတ္သံေတြ....

အေမ႕ရဲ႕ေႏြးေထြးၾကင္နာတဲ့ အၿပံဳးေတြ..

အေဖ႕ရဲ႕ဘယ္ေတာ့မွ မၿငင္းခဲ့တဲ႕လိုက္ေလ်ာမႈေတြ..

ခ်စ္သူရဲ႕ၾကည္နႈးဖြယ္စကားသံေလးေတြ...

အၿပာေရာင္ဖဲခ်ပ္ေတြ..အနက္ေရာင္အိမ္မက္ေတြ..

အရာအားလံုးဟာမေန႕ကလိုပါဘဲ...

ဒီလိုနဲ႕ ညေနေစာင္းခဲ႕ၿပန္ၿပီ..

ပုလင္းသံ ခြက္သံေတြ ဆူညံေနတဲ့အခန္းေလးထဲမွာ..

ငါလည္းငါ့ဘ၀အမွန္ကို ၿပန္လည္အစၿပဳရင္းေပါ့..

အဆံုးမဲ့မႈးသြားရင္ေတါ့ အရာအားလံုးကိုေမ့သြားမွာဘဲလို႕..

ငါေမွ်ာ္လင့္မိတယ္...

ငါ့ရဲ႕အလုပ္ကိုစိတ္ကုန္မိတယ္...

ဟုတ္တယ္ေလ....

တခါတေလေတာ့လည္း သုဘရာဇာအလုပ္ဆိုတာ ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္...

 

 

ေႏြရဲ႕တစ္ေန႕...

                                ကေလးေတြအိမ္ေရွ႕တလင္းၿပင္မွာကစားေနၾကတယ္...

                                ကေလးတစ္ေယာက္ေငးၾကည့္လို႕...

မိုးရဲ႕တစ္ေန႕...

                               ေက်ာင္းေရွ႕ Assembly ကြင္းၿပင္မွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုး

                               ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် လက္ခုပ္တီးေပးၾကတယ္..

                               ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က ဆုေတြယူလို႕...

ေဆာင္းရဲ႕တစ္ေန႕...

                              ခ်မ္းေအးလွေပမဲ႕ ၿမိဳ႕အစြန္ဆိုင္ေလးထဲမွာေတာ့လူေတြ

                              စည္ကားလို႕ေနတယ္...

                              အခ်စ္ရဲ႕က်ရွံႈးမႈဆိုၿပီး လူငယ္တစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ေၾကကြဲလို႕...

 

ဒီေန႕...

                             ၿမိဳ႕ၿပင္သုသာန္ ဇရပ္တစ္ခုမွာေတာ့ သုဘရာဇာအဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕

                             အေလာင္းကိုေၿမၿမဳပ္ဖို႕ စီစဥ္ေနၾကတယ္...

                            အဖိုးၾကီးရဲ႕လက္ထဲမွာပထမဆု တံဆိပ္ၿပားတစ္ခု

                            သူ႕ရဲ႕ပါးၿပင္မွာမ်က္ရည္စေတြနဲ႕...

 

 

 

 

 

           

 

 

                       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ဆိုင္းရင္.ရြာသို႕တစ္ေခါက္....

ဇန္န၀ါရီရက္ေတြက ပ်င္းစရာေကာင္းလြန္းပါတယ္..

စက္ယႏၱယားဆန္ဆန္လူေတြကိုလည္းမၾကည္႕ခ်င္ဘူး

ေပါက္ကရေတြလုပ္ေနတဲ႕ ဆိုင္းရင္႕ ကမၻာကိုငါေရာက္သြားတယ္..

အိုင္းစတိုင္းကစေမးတယ္..."မင္းလုပ္ခ်င္တာေၿပာလိုက္စမ္းတဲ႕"..

ငါ႕မွာ မယ္မယ္ရရလုပ္စရာလည္းမရွိဘူး....

"လိပ္ေတြကို အေတာင္တပ္ေပးခ်င္တယ္လို႕ဘဲေၿဖမိေတာ႕" 

"ရွီး..ထဲမွဘဲလို ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္တယ္"...

ဒါေပမဲ႕သူၾကိဳးစားၿပီးလုပ္ေပးပါတယ္..ၿပီးေတာ႕လိပ္ေတြေနတဲ႕ေနရာကိုညႊန္ၿပလိုက္ေသးတယ္...

ထူးဆန္းတဲ႕အေတာင္ပံကိုလိပ္တိုင္းလိုလိုကစိတ္၀င္စားပါတယ္...

ဒါေပမဲ႕ ဘယ္ငနဲမွ စမ္း မပ်ံ၀ံ႕တာခက္ေနတယ္...

ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အသဲကြဲေနတဲ႕လိပ္တေကာင္ထြက္လာတယ္...

"သူကိုသာတပ္ေပးလိုက္ပါတဲ႕"...ေၾကကြဲသံေလးနဲ႕ဆိုေတာ႕ သိပ္စိတ္မခ်မ္းသာၿပန္ဘူး...

ဒီပစၥည္းက ေဆးဖတီး အၿပည္႕နဲ႕ပါကြလို႕ေၿပာရေသးတယ္..

ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံတက္သြားတဲ႕လိပ္ကို လိပ္အားလံုးက လက္ခုပ္တီးအားေပးၾကတယ္..

ဒါေပမဲ႕သိပ္မၾကာဘူး.. အသဲကြဲလိပ္ၿပန္ဆင္းလာတယ္..

ေခြ်းလံုးေနတဲ႕မ်ာက္နွာနဲ႕ ထစ္ထစ္ေငါ႕ေငါ႕ေၿပာတယ္...

"စပိ အရမ္းမ်ားတယ္ဗ်ာ.. က်ဳပ္တို႕နဲ႕အဆင္မေၿပပါဘူးတဲ႕...."

အၿပန္လမ္းမွာ မာကိုနီ နဲ႕ေတြ႕လို႕တခုပူဆာမိေသးတယ္..

"ကမၻာအေရွ႕ၿခမ္းကိုထိမ္းနိုင္မဲ႕ ရီမု မ်ားလုပ္ေပးနိုင္မလားလို႕"

" ၾကိဳးစားေနပါတယ္လို႕ ေခါင္းကုတ္ၿပီးေၿဖတယ္"...

စိတ္ေလတယ္ဗ်ာ..

ပန္းၿခံကိုသြားေတာ႕ ညေနေစာင္းေနၿပီ...

အက္ဒီဆင္တစ္ေယာက္  မီးအိမ္တလံုးနဲ႕အလုပ္ရွဳပ္ေနတာေတြ႕ရလို႕ သြားစပ္စုမိတယ္...

အရာ၀တၳဳတခုကို အရိပ္မထြက္ေအာင္လုပ္ေနတာတဲ႕...

ထြက္ေတာ႕ဘာၿဖစ္လို႕လဲဗ်လို႕ ဘုေတာမိေတာ႕ " အရိပ္ထြက္ရင္ အရိပ္မွာ ၀င္ခိုတဲ႕သူေတြမ်ားလြန္းလို႕တဲ႕"....

" ညီမွ်တဲ႕အလင္းနဲ႕ အဲ႕ႏွီ ၀တၳဳကို အရပ္မ်က္နွာတိုင္းက ထိုးလိုက္ပါလားလို႕" ေၿပာေတာ႕ သူ ေတြေ၀သြားတယ္..

ေလးတြဲ႕စြာေၿပာပါတယ္.." ၿဖစ္နိုင္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ဓါတ္ဆီဖိုးေတာ္ေတာ္ကုန္မွာတဲ႕"...

ဆိုင္းရင္႕ ရြာကအထြက္မွာ ဒီပါခ်ာဘဲကတခုေတာင္းဆိုတယ္… ကြန္မန္႕ေပးခဲ႕ပါဦးတဲ႕…

အိုင္းစတိုင္းက စိတ္တိုလြန္းတယ္…သူက သံုးမွတ္ေပးတယ္..

မာကိုနီက ပ်င္းတယ္.. ေၿခာက္မွတ္ေပးတယ္..

အက္ဒီဆင္က  အတၱဆန္ၿပီး နွပ္ခ်ီးက်တယ္...    ဆယ္နွစ္မွတ္ေပးတယ္...

ဆိုင္းရင္႕တစ္ေတြအားလံုး နွဖူးေၿပာင္တယ္.. က်န္တဲ႕ အမွတ္အားလံုးေပးတယ္...

ၿပီးေတာ႕ ရာသက္ပန္ ဖရီးဗီဇာထုပ္ေပးတယ္...

နင္သြားခ်င္ရင္ေၿပာပါ.. ေပးငွားလိုက္မယ္...